Rymanów Zdrój - Opuszczony Szpital Krystyna i Gozdawa

Żądni przygód, pokrzepieni sukcesem ostatniej wycieczki, udajemy się do Rymanowa.
W tej uzdrowiskowej miejscowości za cel obraliśmy dwa - trzy szpitale.
Trzeci był zapasowym. Wiedzieliśmy, że jest niedostępny do "zwiedzania", został zatem rezerwowym.

Droga była wyśmienita - gorąca i pełna zakrętów. Szybko minęła :)

Dotarcie do pierwszego ze szpitali nie sprawiło nam większych problemów. Gorzej było z wejściem do środka.
Podobno miało być to proste i bezproblemowe. Okazało się inaczej. Obiekt jest zamknięty i zabezpieczony alarmem. Żadne okno nie jest otwarte. No cóż, tym razem nam się nie udało.
Cieszymy się z oglądania Gozdawy od zewnątrz...
Budynek jeszcze w całkiem niezłym stanie, być może dlatego, że w okolicy sporo zabudowań...

Lecimy dalej.
Mamy nadzieję, że może Krystyna stoi otworem ...
Zlokalizowanie drugiego szpitala, także nie było dużą trudnością.
Budynek kiedyś zapewne piękny, dziś nieco podniszczony i zapomniany.
Nadal wszystkie szyby całe. Farba w niektórych miejscach poodchodziła, ale  i tak jest piękny.
Na szybach odnaleźliśmy kilka malunków i zdobień co wprawiło nas w niemałą konsternację. Czy to aby napewno szpital ?
Hmm, tabliczka jednoznacznie na to wskazuje. Był to szpital głównie dla dzieci, stąd te rysunki.

Po pierwszych oględzinach, przyszedł czas na dostanie się do środka. Mamy nadzieję, że tym razem ktoś zapomniał zamknąć choćby jednego okna, jednych drzwi...
Obchodząc budynek dookoła i każdorazowo naciskając na klamkę, musieliśmy wyglądać conajmniej dziwnie.
Niestety każde kolejne drzwi okazywały się być zamknięte.
Okna także. Zostały chyba przedostatnie. Iiiiiiiiiiiiiiii OTWARTE.
Wchodzimy. Robimy kilka zdjęć i i opuszczamy to przedziwne miejsce.
W środku atrakcyjność średnia, zostało kilka fajnych rysunków - jak choćby ten poniżej :

Godło na gryzie glebę.

Trochę danych osobowych:

Standardowo ubikacja. Papier obecny.

Toaleta jeszcze czysta ( zdjęcie robione przed wejściem Mariusza ).

Trochę prawa:

Dokumenty wskazują na aktywność szpitala w 2006 roku. Późniejszych nie znalazłem.

Nabrałem ochoty na herbatę. Mariusz nie. Czajnik został na swoim miejscu.

A tak bardzo chciałem pozmywać naczynia.

Wanna niemałych rozmiarów :)

Wzdłuż korytarza panele w dziwny sposób się wybulwiły.

Wszystkie pomieszczenia prawie puste. Praktycznie brak jakichkolwiek sprzętów.
Czasem tylko straszy jakaś lalka...

W końcu naszym oczom ukazują się drzwi z napisem magazyn. Nie licząc na wiele, wchodzimy do środka.
Kilka nowych igieł, atrament i kreda - to wystarczy bym zaczął się cieszyć :P

A po prawej stronie widzę - GŁÓWNA KSIĘGA CHORYCH. Chce zobaczyć co w środku. Mariusz oczywiście zgania mnie "Wiedziałem, że to otworzysz!".
Niestety środek pusty.

Na koniec jak zwykle kilka zdjęć:

W telewizji nic ciekawego. Do widzenia.